Straatmuzen
Dit is onze plek
Een gedicht ter gelegenheid van het straatfeest op 10 april 2020.
Dit is onze plek,
genoemd naar de voorvechter van het verdragen.
Hier leven we samen,
in deze kleine kransslagader vlak bij het stadshart,
waar het gedaver van treinen het carillon vormt voor de dagen.
In de lente worden de bomen volières.
In de zomer verandert de straat in één lange woonkamer met een tapijt van stoepkrijt.
Hier schuilen we als de herfst zich uitstort op de daken
en wanneer de winter alle woonkamerramen verandert in lantaarns.
Hier bevatten de gevels witte stippellijntjes voor alles wat we nog gaan meemaken.
Hier dragen we allen bij aan het oneindige verhaal van de straat,
leren we knikkeren en inparkeren, plakken we banden.
In dit stukje pad komen we bij en komen we thuis.
In dit nest van beton, dakpannen en tegels laat onze aanwezigheid de stenen leven.
Ellen Deckwitz is een van de belangrijkste dichters van haar generatie. Ze won met De Steen vreest mij (2011) de C. Buddingh’-prijs voor het beste poëziedebuut. Dankzij optredens in televisieprogramma’s en een column in nrc.next heeft Deckwitz zich ontwikkeld tot aanstekelijke poëzieambassadeur.